Ik heb

Mensenrechten als Missie

Ik kwam er al gauw achter dat alle projecten die ik initieer en coördineer uit passie in relatie staan tot mensenrechten; als het nou gaat om de gelijkheid van ras, gender, religie, seksuele geaardheid of kinderrechten.

Onderstaande is een selectie van Thema’s op het stuk van Mensenrechten.

Ik geloof in

De Ontstaansgeschiedenis van de Nationale Volksmuziekschool

In 2004 werd door de Mediaboard voor Kinderrechten gestart met het initatief voor de Opzet en het “uit de as herrijzen” van de Volksmuziekschool aan de Henck Aronstraat, op het terrein van het Cultureel Centrum Suriname, CCS. In overeenstemming met het CCS bestuur werd met fondsen van de Inter American Development Bank aan de Mediaboard voor Kinderrechten het terrein opgeschoond, de oude Balletzaal gerestaureerd en de bouw gestart. Daarnaast zijn vele materialen gedoneerd, zoals meubilair.

Tante Es voor VMS

Jorgen Raymen, met zijn Poor Infant Equality Trustfond (PIET Fonds), waar Karin Refos in het bestuur zat, werd mede-initiatiefnemer van de school en reisde naar Suriname af voor een grootse benefit show “Tante Es voor VMS”. Door tussenkomst van Jorgen werden een 8-tal splinternieuwe piano’s in Nederland aan het PIET Fonds gedoneerd, voor gebruik in de nieuwe school. Dit, naast de enorme opbrengst uit de show.

Obstakels bij de Bouw

Door perikelen met een voor de Media Board onbekend “CCS nieuw bestuur”, die over de door de Mediaboard voor Kinderrechten opgehaalde fondsen meende te moeten beschikken, werd de bouw gestaakt. Een door dit “nieuw CCS bestuur” aangespannen rechtzaak, besliste dat Karin Refos in het gelijk werd gesteld (zie: Krantenartikel DWT 23-Juni-2005). De verdere afbouw heeft nimmer voortgang gehad.

Een Nieuw Hoofdstuk

Notarieel werd de naam gewijzigd in Nationale Volksmuziekschool.

(bekijk: Fuckup Nights Paramaribo – Karin Refos over NVMS – December 2021)

Door bemiddeling van het Rooms Katholiek Bisdom, met name Bischop de Becker, werd de Nationale Volksmuziekschool gehuisvest binnen een door de Rooms Katholieke Kerk aangewezen oud-pastoraal gebouw, tegenover de Kathedrale Baseliek. Na een grondige renovatie, gefinancierd door de opgehaalde fondsen van de Mediaboard voor Kinderrechten, werd op 6 maart 2006 de Nationale Volksmuziekschool op grootse wijze geopend. Vele Surinaamse kunstenaars zoals Erwin de Vries (Schilder), Henk Tjon (Regiseur), Henna Brunings (Art Director) alsook andere notabelen en Surinamers die de school een warm hart toedroegen, doneerden hun Kunst aan dit Instituut. De eerste directeur was Herman Snijders tot 2011.

5 jaar Nationale Volksmuziekschool

Bij het 5-jarig bestaan in 2011 werd een groot klassiek concert gehouden in de Kathedrale Baseliek van een tiental talentvolle leerlingen van de Nationale Volksmuziekschool onder coördinatie van toenmalig Artistiek Directeur. (bekijk: Viering Nationale Volksmuziekschool 5 Jaar)

10 jaar Nationale Volksmuziekschool

Bij het tienjarig bestaan in 2016 bracht de Nationale Volksmuziekschool de Musical “Land te Koop”, een klassieker van Henk Tjon en Thea Doelwijt, met muziek van Harto Soemodihardjo en Water Muringen. De regie was in handen van Ivan Tai A Pin. De muziek en theaterspel van deze in 2016 gearrangeerde “Rock Version” werd vertolkt door jonge Surinaamse musici en acteurs.(film apintie)

Na het 10 jarig bestaan nam Karin Refos afscheid als Voorzitter van de Nationale Volksmuziekschool. De Nationale Volksmuziekschool is nog steeds een begrip in de Surinaamse Samenleving. De Nationale Volksmuziekschool, een Muziekschool voor het Volk. (www.volksmuziekschool.com).

Ik geloof in

Nationale Volksmuziekschool

In 2004 werd door de Mediaboard voor Kinderrechten gestart met het initatief voor de Opzet en het “uit de as herrijzen” van de Volksmuziekschool aan de Henck Aronstraat, op het terrein van het Cultureel Centrum Suriname, CCS. In overeenstemming met het CCS bestuur werd met fondsen van de Inter American Development Bank aan de Mediaboard voor Kinderrechten het terrein opgeschoond, de oude Balletzaal gerestaureerd en de bouw gestart. Daarnaast zijn vele materialen gedoneerd, zoals meubilair.

Jorgen Raymen, met zijn Poor Infant Equality Trustfond (PIET Fonds), waar Karin Refos in het bestuur zat, werd mede-initiatiefnemer van de school en reisde naar Suriname af voor een grootse benefit show “Tante Es voor VMS”. Door tussenkomst van Jorgen werden een 8-tal splinternieuwe piano’s in Nederland aan het PIET Fonds gedoneerd, voor gebruik in de nieuwe school. Dit, naast de enorme opbrengst uit de show.

Door perikelen met een voor de Media Board onbekend “CCS nieuw bestuur”, die over de door de Mediaboard voor Kinderrechten opgehaalde fondsen meende te moeten beschikken, werd de bouw gestaakt. Een door dit “nieuw CCS bestuur” aangespannen rechtzaak, besliste dat Karin Refos in het gelijk werd gesteld. De verdere afbouw heeft nimmer voortgang gehad.

Notarieel werd de naam gewijzigd in Nationale Volksmuziekschool.

Een Nieuw Huis

Door bemiddeling van het Rooms Katholiek Bisdom, met name Bischop de Becker, werd de Nationale Volksmuziekschool gehuisvest binnen een door de Rooms Katholieke aangewezen oud-pastoraal gebouw, tegenover de Kathedrale Baseliek. Na een grondige renovatie, gefinancierd door de opgehaalde fondsen van de Mediaboard voor Kinderrechten, werd op 6 maart 2006 de Nationale Volksmuziekschool op grootse wijze geopend. Vele Surinaamse kunstenaars zoals Erwin de Vries(Schilder), Henk Tjon(Apintie), Henna Brunings(logo) alsook andere notabelen en Surinamers die de school een warm hart toedroegen, doneerden hun Kunst aan dit Instituut. De eerste directeur was Herman Snijders tot 2011 (bekijk:  Opening Nationale Volksmuziekschool ).

Bij haar 5-jarig bestaan in 2011 werd een groot klassiek concert gehouden in de Kathedrale Baseliek van een tiental talentvolle leerlingen van de Nationale Volksmuziekschoolonder coördinatie van toenmalig Algemeen Directeur Waldemar….….??…FOTO plus .((link youtube5 jaar).

Bij het tienjarig bestaan in 2016 bracht de Nationale Volksmuziekschool de Musical “Land te Koop”, een klassieker van Henk Tjon en Thea Doelwijt, met muziek van Harto Soemodihardjo en Water Muringen. De regie was in handen van Ivan Tai A Pin.

De muziek en theaterspel van deze in 2016 gearrangeerde “Rock Version” werd vertolkt door jonge Surinaamse musici en acteurs.(film apintie)

Na het 10 jarig bestaan nam Karin Refos afscheid als Voorzitter van de Nationale Volksmuziekschool. De Nationale Volksmuziekschool is nog steeds een begrip in de Surinaamse Samenleving. De Nationale Volksmuziekschool, een Muziekschool voor het Volk. (www.volksmuziekschool.com).

Ik geloof in

Pink Ribbon Suriname

In juni 2010 werd Karin Refos getroffen door borstkanker. Omdat behandeling van bestraling in Suriname niet mogelijk was, vertoefde zij 3 maanden op Curacao.. De verder behandeling geschiedde in Suriname. In 2011 startte zij de voorbereidingen voor de Pink Ribbon Campagne voor het doorbreken van de taboe op het gebied van borstkanker.
De Stichting Pink Ribbon Suriname werd gelaunched op 8 maart 2012.(film 8 maart 2012). Aansluitend werd de Pink Ribbon Shop geopend.

Tot en met 2014 ging zij met de stichting en andere bestuursleden naar vrijwel alle districten voor de het doorbreken van de taboe, bewustwording op het stuk van borstkanker en vroege behandeling.

In 2016 stapte zij op als bestuurslid en droeg haar taken over aan jonge vrouwen, die vol passie de stichting leiden. Zij blijft een “advocate” voor vroege behandeling en ondersteuning in vele media. Stichting Pink Ribbon Suriname is een begrip in Suriname en begeleidt vele jonge vrouwen de enorme uitdaging aan te gaan voor genezing (www.pinkribbonsuriname.com)

Ik geloof in

Couleur Internationale

Image Building en Style Counseling

Na de opleiding Visagie te hebben doorlopen in Amsterdam, Nederland bij Dick Peeters, een van de grootste visagisten, onder andere ervaren in het (professioneel) opmaken van de niet-blanke huid, heeft Karin Refos gewerkt als visagist bij verschillende nederlandse TV producties. Aansluitend opende zij eind tachtiger jaren het eerste “zwarte”  Visagie en Make-Up Instituut in Amsterdam aan de Rijnstraat. Na emigratie naar Aruba in 1992 ging zij onder de naam COULEUR INTERNATIONALE een samenwerking aan met MAGGY’S, het grootste Parfum-en Make-Up huis te Oranje stad. De samenwerking mondde uit in “ MAGGY’S COUEUR INTERNATIONALE”, een Make-Up en Visagie Instituut, dat gedurende 4 jaar succesvol opereerde.

Protocol en Etiquette

In samenwerking met en onder leiding van Ambassadeur Rose-Anne Franklin, voormalig Chef de Protocol van verschillende Presidentiële Kabinetten in Suriname, wordt vanaf 2019 de Training Protocol en Etiquette verzorgd voor het bedrijfsleven, instituten, gouvernementele- en niet gouvernementele organisaties. De trainingen zijn reeds in een vroeg stadium na aankondiging volgeboekt, waarbij blijkt dat het enorme belang van Protocol en Etiquette voor professionalisering van zowel de “corporate branche” als alle relevante instituten binnen de Overheid niet meer is weg te denken.

Ik heb

Mensenrechten als Missie

Ik kwam er al gauw achter dat alle projecten die ik initieer en coördineer uit passie in relatie staan tot mensenrechten, als het nou gaat om de gelijkheid van ras, gender, religie, seksuele geaardheid of kinderrechten.

Mensenrechten als Missie

Ik kwam er al gauw achter dat alle projecten die ik initieer en coördineer uit passie in relatie staan tot mensenrechten, als het nou gaat om de gelijkheid van ras, gender, religie, seksuele geaardheid of kinderrechten.

Missie

Gendergelijkheid
Bij haar remigratie naar Suriname in 1996, werd de STAS Caribe Foundation door de respectievelijke regeringen van het nederlands-sprekend Caribisch gebied aangewezen als regionaal coördinator Genderbeleid.

Drie grote regionale conferenties, die moesten uitmonden in nationale uitvoering op het stuk van het genderbeleid, werden gehouden in:
1. Aruba, Genderbewustwording en de Media, 1996
2. Bonaire, Gender en Politiek/ Gender en Vrouwenkunst, 1997
3. Suriname, Gender en het belang van Vrouwenvaksholing, 1999
Meer lezen...

Missie

Kinderrechten
Een evaluatie van een slecht functionerende toenmalige Nationale Jeugdraad resulteerde in de landelijke organisatie en opzet van het Jeugdparlement, met financiering van de Inter American Development Bank. Samen met toenmalig directeur Jeugdzaken, Richenel Trustfull, werd een heel nieuwe elan gegeven aan Jeugdbeleid, welke participatie op elk niveau binnen de Surinaamse gemeenschap te weeg moest brengen. Met een succesvolle uitvoering van het Jeugdparlement, zouden jongeren in het Jeugdparlement in elk district de behoeften en prioriteiten van jongeren uit de respectievelijke districten moeten kunnen doorgeven voor vertaling binnen het nationaal Jeugdbeleid.Het Jeugdbeleid werd in opdracht van het Directoraat tevens geformuleerd.
Meer lezen...

Missie

Vrouwen in Leiderschap
Bij haar remigratie naar Suriname in 1996, werd de STAS Caribe Foundation door de respectievelijke regeringen van het nederlands-sprekend Caribisch gebied aangewezen als regionaal coördinator Genderbeleid.

Drie grote regionale conferenties, die moesten uitmonden in nationale uitvoering op het stuk van het genderbeleid, werden gehouden in:
1. Aruba, Genderbewustwording en de Media, 1996
2. Bonaire, Gender en Politiek/ Gender en Vrouwenkunst, 1997
3. Suriname, Gender en het belang van Vrouwenvaksholing, 1999
Meer lezen...

Missie

Nationale Volksmuziekschool
In 2004 werd door de Mediaboard voor Kinderrechten gestart met het initatief voor de Opzet en het “uit de as herrijzen” van de Volksmuziekschool aan de Henck Aronstraat, op het terrein van het Cultureel Centrum Suriname, CCS. In overeenstemming met het CCS bestuur werd met fondsen van de Inter American Development Bank aan de Mediaboard voor Kinderrechten het terrein opgeschoond, de oude Balletzaal gerestaureerd en de bouw gestart. Daarnaast zijn vele materialen gedoneerd, zoals meubilair.
Meer lezen...

Missie

Pink Ribbon Suriname
In juni 2010 werd Karin Refos getroffen door borstkanker. Omdat behandeling van bestraling in Suriname niet mogelijk was, vertoefde zij 3 maanden op Curacao(artikel DWT Full page). De verder behandeling geschiedde in Suriname. In 2011 startte zij de Pink Ribbon Campagne voor het doorbreken van de taboe op het gebied van borstkanker.

De Stichting Pink Ribbon Suriname werd gelaunched op 8 maart 2012.(film 8 maart 2012).
Meer lezen...

Missie

Couleur Internationale
(Image Building, Style Counseling, Protocol and Etiquette)
Bij haar remigratie naar Suriname in 1996, werd de STAS Caribe Foundation door de respectievelijke regeringen van het nederlands-sprekend Caribisch gebied aangewezen als regionaal coördinator Genderbeleid.

Drie grote regionale conferenties, die moesten uitmonden in nationale uitvoering op het stuk van het genderbeleid, werden gehouden in:
1. Aruba, Genderbewustwording en de Media, 1996
2. Bonaire, Gender en Politiek/ Gender en Vrouwenkunst, 1997
3. Suriname, Gender en het belang van Vrouwenvaksholing, 1999
Meer lezen...

Gallery

Fotomateriaal voor gebruik door de media.